Kazimiera Zawiślak urodziła się 2 lipca 1925 r. we wsi Koźminiec, gmina Dobrzyca, województwo wielkopolskie, a następnie wraz z całą rodziną przeniosła się na ziemię tarnowską. Przebywała tu do roku 1949. tj. do czasu ukończenia szkoły średniej - Liceum Ogrodniczego w Gumniskach koło Tarnowa. Dalsze swoje losy związała z Olsztynem, podejmując pracę zawodową i jednocześnie studia na Wydziale Rolnym w ówczesnej Wyższej Szkole Rolniczej. Początkowo pracowała w administracji olsztyńskiej WSR, następnie w Zarządzie Wojewódzkim Związku Młodzieży Polskiej
w Olsztynie, a po uzyskaniu dyplomu magistra inżyniera, w roku 1954, jako wyróżniająca się studentka - absolwentka, otrzymała angaż na stanowisko nauczyciela akademickiego w Katedrze Ogólnej Uprawy Roli i Roślin; jednostka ta była wówczas organizowana od podstaw i przez wiele lat kierowana przez Profesora Witolda Niewiadomskiego
Katedra Ogólnej Uprawy okazała się jedynym i ostatnim miejscem pracy, a ściślej - domem Pani Profesor, bowiem cały swój czas, trud, zaangażowanie i miłość jej właśnie poświęciła. Tu przeszła wszystkie kolejne etapy rozwoju naukowego (od doktoratu, poprzez habilitację do profesury włącznie) i stopnie zawodowego awansu (poczynając od asystenta, poprzez etat adiunkta, docenta, a na stanowisku profesora zwyczajnego skończywszy); przez 8 lat, tj.
w okresie 1988-1995 z powodzeniem pełniła funkcję kierownika tejże Katedry. Trzeba podkreślić, że osiągnięty rozwój i awanse zostały okupione tytaniczną pracą, bezprzykładnym zaangażowaniem w sprawy Katedry, Wydziału oraz Uczelni.
Profesor Kazimiera Zawiślak zgromadziła imponujący dorobek, zarówno dydaktyczny, jak
i naukowy; z powodzeniem można by nim wypełnić i obdzielić życiorysy kilku nauczycieli akademickich. Składają się na to rzesze wykształconych przez Nią studentów i wychowanków. Wystarczy wymienić 140 doprowadzonych do dyplomu magistrantów, 7 wypromowanych doktorów nauk rolniczych, 2 doktorów honoris causa; podkreślmy, że chodzi o promotorstwo wybitnych profesorów - autorytetów, członków rzeczywistych Polskiej Akademii Nauk - Stanisława Nawrockiego i Witolda Niewiadomskiego. Wykonała wiele recenzji w postępowaniach o tytuł
i stanowisko profesora w przewodach habilitacyjnych i doktorskich, a także liczne oceny grantów
i prac złożonych do druku.
Spuścizna naukowa Profesor Zawiślak składa się z ponad 220 autorskich i współautorskich tytułów, z czego 170 zalicza się do najwyższego standardu (są to monografie i rozprawy), 20 pozycji książkowych, redakcji naukowej kilku monotematycznych zbiorów prac naukowych oraz wiele (ok. 30 opracowań) o charakterze popularnonaukowym i upowszechnieniowo-wdrożeniowym.
Merytoryczny trzon zainteresowań i dokonań badawczych wywodzi się kluczowych obszarów nauk agronomicznych. Profesor Zawiślak pogłębiała ich treści, wnosząc wiele nowych oryginalnych wątków. W ujęciu syntetycznych w Jej działalności badawczej można wyróżnić trzy następujące nurty:
- agroekologia i doskonalenie rolniczego gospodarowania w terenach urzeźbionych,
- biologia, ekologia chwastów oraz regulacja ich występowania w agrocenozach,
- teoretyczne podstawy oraz praktyczne rozwiązania w płodozmianach i w uprawach monokulturowych.
Odnosząc się tylko do ostatniego kierunku można skonstatować, że Profesor Zawiślak jest współinspiratorem i współtwórcą, jeśli nie polskiej, to z pewnością uznanej na arenie krajowej i międzynarodowej -olsztyńskiej szkoły płodozmianowej. Kilkoro jej wychowanków i współpracowników pozostaje wiernym tej ważnej problematyce, czego ewidentnym dowodem jest kultywowanie wieloletnich eksperymentów płodozmianowo-monokulturowych (chodzi o ponad 40.letnie doświadczenia zlokalizowane w Bałcynach), które należą dziś do unikatowych nie tylko w kraju, ale także w Europie.
Do szczególnych osiągnięć Profesor Zawiślak - jako kierownika Katedry -należy zaliczyć rozszerzenie i otwarcie tejże katedry na kontakty z wieloma naukowymi ośrodkami za granicą. Zainicjowana przez Nią współpraca z renomowanymi placówkami takimi, jak Wageningen (Holandia), Rothamsted (W. Brytania), Giessen i Bonn (Niemcy) trwa i owocuje do dnia dzisiejszego.
Godna postawa, zaangażowanie i pracowitość Profesor Zawiślak znajdowały należne i powszechne uznanie ze strony władz państwowych, resortowych, regionalnych i uczelnianych. Wyrazem tego są liczne nagrody i odznaczenia. Szczególnie ceniła sobie Medal XXV-lecia Uczelni, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal im. W. Witosa oraz Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.
Nie sposób przywołać wszystkich niekwestionowanych zasług i dokonań Pani Profesor. Określając najkrócej - są one nie do przecenienia. Wynikają z bezprzykładnej szlachetności, która sprawy innych nakazywała Jej zawsze stawiać w hierarchii ponad własnymi potrzebami i interesami. Taką też pozostanie w naszej pamięci.
Prof. dr hab. Kazimiera Zawiślak zmarła 11 kwietnia 2004 r. w Olsztynie, została pochowana w grobie rodzinnym na cmentarzu parafialnym w Jastrząbce k. Tarnowa.