Prof. zw. dr hab. Michał Stefan Skrodzki
(1920-1995)
Michał Skrodzki urodził się 6 października 1920 roku w Pastorczyku k/Kolna w rodzinie ziemiańskiej. Latach 1935-1939 uczęszczał do w Gimnazjum Ogólnokształcącym w Sejnach. W czasie okupacji działał w ruchu oporu. Będąc członkiem Armii Krajowej na polecenie dowództwa prowadził tajne nauczanie w Kolnie i jego okolicach. W 1946 podjął studia na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. W 1950 r. uzyskał stopień magistra w zakresie chemii rolnej wykonując pracę magisterską pod kierunkiem prof. K. Boratyńskiego. Następnie przez dwa lata pracował w Stacji Chemiczno-Rolniczej we Wrocławiu. W 1952 roku, chcąc być bliżej stron rodzinnych, przeniósł się do pracy w b. Wyższej Szkole Rolniczej w Olsztynie, gdzie z prof. W. Niewiadomskim współtworzył Katedrę Ogólnej Uprawy Roli i Roślin. Wciągu 39 lat pracy w Wyższej Szkole Rolniczej (od 1972 - Akademii Rolniczo-Technicznej) w miarę zdobywania stopni i tytułów przeszedł wszystkie etapy awansu naukowego i zawodowego: starszy asystent – 1952, dr nauk rolniczych – 1962, dr habilitowany i docent – 1972, profesor nadzwyczajny – 1982 oraz profesor zwyczajny – 1990.
W działalności naukowej prof. zw. dr hab. Michała Skrodzkiego można wyodrębnić dwa okresy obejmujące: pierwszy - lata 1952-1972 i drugi 1972-1991. W pierwszym etapie pracy naukowej (do 1972 r.), współpracując ściśle z profesorem W. Niewiadomskim, skupiał się nad badaniem różnych sposobów rolniczego zagospodarowania terenów urzeźbionych oraz ich ochroną przed erozją. Tematyka ta była podstawą Jego pracy doktorskiej (1962) i rozprawy habilitacyjnej (1973) oraz cyklu publikacji (patrz: piśmiennictwo Katedry). W olsztyńskiej uczelni był pionierem badań związanych z chemizmem wód spływających po stokach a zagrożeniami ekosystemów rolniczych wodnych i leśnych.
Na potrzeby Wydziału zorganizował obiekt badawczy w Pozortach służący badaniom erozji wodnej, a w Katedrze Ogólnej Uprawy Roli i Roślin utworzył od podstaw laboratorium analiz chemicznych, którym przez wiele lat kierował. W tym czasie brał też szczególnie czynny udział w działalności Oddziału Olsztyńskiego Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego, będąc m.in. współorganizatorem kilku konferencji naukowych organizowanych przez Katedrę Ogólnej Uprawy Roli i Roślin oraz Katedrę Gleboznawstwa.
W drugim okresie swojej działalności naukowej tj. od 1972 r. do końca swej pracy zawodowej był aktywnym badaczem i niestrudzonym propagatorem agrolotnictwa w gospodarce wielkotowarowej. Rozwinął na szeroką skalę badania poligonowe i polowe aparatury agrolotniczej i technologii lotniczych. Z tej tematyki był szeroko znany w Polsce i zagranicą, szczególnie w krajach b. Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej oraz na Bliskim Wschodzie i Afryce.
Prof. dr hab. Michał Skrodzki współpracował z polskimi instytucjami lotniczymi i rolniczymi, a także ośrodkami naukowymi z zagranicy. Brał udział w szeregu konferencjach zagranicznych, wygłaszając referaty i publikując prace. W latach 1974-1981 corocznie organizował konferencje agrolotnicze o zasięgu międzynarodowym, czym zyskał sobie wielkie uznanie zarówno wśród pracowników naukowych zajmujących się tą problematyką badawczą, jak i praktyków. Współredagował serię wydawniczą "Problematyka badań agrolotniczych". W swej pracy naukowej kładł szczególny nacisk na współpracę nauki z praktyką rolniczą.
W 1972 r. od podstaw zorganizował, a następnie kierował Zespołem Badawczym Technologii Agrolotniczych, przekształconym w 1977 roku w Instytut Agrolotnictwa, w którym przez kolejne 4 lata pełnił funkcję zastępcy dyrektora. Był twórcą i inicjatorem powstania agrolotnictwa, jedynego w Polsce kierunku kształcenia łączącego wiedzę rolniczą z podstawami lotnictwa. Kandydaci do studiowania na tym kierunku musieli przynajmniej umieć latać na szybowcach, a po ukończeniu studiów, oprócz dyplomu magistra inżyniera rolnictwa, uzyskiwali także licencję pilota. Do szkolenia studentów w zakresie pilotażu wykorzystywano obiekty lotniska w Dajtkach – dzielnicy Olsztyna. W celu oceny możliwości praktycznego wykorzystania samolotów i śmigłowców w rolnictwie z Jego inicjatywy w Kętrzyńskim Zjednoczeniu Rolniczo-Przemysłowym zostało zorganizowane od podstaw lotnisko dydaktyczno-szkoleniowe i poligon badawczy na pobliskich użytkach rolnych.
W 1981 r. Profesor odszedł z Instytutu Agrolotnictwa i przeszedł na stanowisko Kierownika Katedry Ogólnej Uprawy Roli i Roślin, którą kierował do 1988 r. W katedrze wspólnie z J. Brzozowskim i W. Sekścińskim nadal kontynuował badania zakresu możliwości wykorzystania samolotów i śmigłowców w rolnictwie. Z dniem 1 października 1993 r. przeszedł na emeryturę, lecz nadal był częstym gościem w Katedrze, jeśli tylko Mu zdrowie pozwalało.
Jako nauczyciel akademicki prof. M. Skrodzki prowadził wszystkie formy zajęć dydaktycznych na trzech ówczesnych wydziałach Uczelni (Rolniczym, Zootechnicznym i Mechanicznym). Wykształcił około 230 magistrantów i wypromował 6 doktorów nauk rolniczych. Był autorem lub współautorem ponad 100 prac naukowych, 3 książek, kilkudziesięciu ekspertyz i opracowań dla resortów gospodarczych i potrzeb instytucji rolniczych oraz praktyki.
Prof. M. Skrodzki był osobą bardzo lubiana i cenioną w środowisku naukowym. Przez kilka kadencji był członkiem Rady Naukowej Instytutu Lotnictwa. Wchodził m. in. w skład Komitetu Uprawy Roli i Roślin oraz Komitetu Techniki Rolniczej Polskiej Akademii Nauk. Przez wiele lat bardzo aktywnie pracował w oddziałach olsztyńskich Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego i Polskiego Towarzystwa Nauk Agrotechnicznych.
Prof. dr hab. Michał Skrodzki był zawsze człowiekiem skromnym, życzliwym, uczciwym i prawym. Ogromna aktywność naukowo-dydaktyczna i organizacyjna przyniosła Mu duże uznanie w postaci licznych wyróżnień, odznaczeń, nagród resortowych i uczelnianych, między innymi: Medal Komisji Edukacji Narodowej, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi, Odznakę Zasłużony Pracownik Rolnictwa, Medal Wyższej Szkoły Rolniczej im. Simona w Brnie w Czechach, Złota Odznaka Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego, odznaki i medale rektorów Akademii Rolniczo-Technicznej, złote i srebrne Odznaki Warmii i Mazur, PTTK, OHP i inne.
Prof. dr hab. Michał Skrodzki zmarł 27 stycznia 1995 w Olsztynie. Został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu komunalnym w Kolnie.